Na aanvankelijk nog min of meer op een lijn te hebben geopereerd, gingen als gevolg van de opbouwende spanningen tussen oost en west, de Russische zone enerzijds en de westelijke zones anderzijds steeds meer een eigen koers varen, gescheiden van elkaar. In het westen liep alles meer gestroomlijnd dan in het oosten, waar het bestuurlijk nog lang een chaos was. Na de geldsanering in de westelijke zones moest de oostelijke zone noodgedwongen ook meedoen, hetgeen de verhoudingen tussen de westelijke bezettingsmachten en de Russische aanmerkelijk bekoelde.
Met de bezetting van de desbetreffende steden en dorpen door de geallieerde strijdkrachten, lag het postverkeer aldaar volledig stil. Op zeer verschillende wijzen werd het postverkeer plaatselijk hervat. Al in maart 1945 werden in Aken de zegels van de zogenoemde Allied Military Post (AM-Post) in gebruik genomen. Maar in andere plaatsen die later door de geallieerden werden bezet, moest er geïmproviseerd worden, omdat er nog geen nieuwe zegels waren maar ook geen zegels meer van het Duitse Rijk mochten worden gebruikt. Dit resulteerde in een veelvoud aan (lokale) nooduitgiften, ook bekend als Lokalausgaben.